| تاریخ ارسال: 1402/10/12 |
ایران گستره‌ای به درازای تاریخ دارد و روزگاری، وسیع‌ترین سرزمین جهان بود و البته یکی از چند تمدن ماندگار و دیرین است. اگرچه آنچه امروز از ایران داریم، هسته اصلی این قلمرو کهن است نفوذ فرهنگ ایران و زبان فارسی، حتی وقتی سیطره سیاسی بر مناطق پیرامونی ایران از آسیای میانه تا قفقاز و شرق آسیا وجود نداشت، با فرهنگ این مناطق پیوندی عمیق و وثیق برقرار کرده و این امر با دلایل مختلف از جمله شباهت آیین و رسوم، وجود اسناد خطی فارسی در کشورهای مختلف و تولد و زندگی شعرا و مشاهیر ایرانی ساکن در جای جای این گستره فرهنگ قابل اثبات است.
ایران فرهنگی ازجمله حوزه های اصلی فرهنگی ـ تمدنی در جغرافیای هویتی امروز است که همواره مورد توجه پژوهشگران و اندیشمندان بوده است. میراث فرهنگی ـ تمدنی که به واسطه عناصر و مؤلفههای مشترک زبانی، فرهنگی، و اجتماعی پدید آمده است، حاصل تجربه تاریخی طولانی‌ای است که با پیوند دادن معرفت و هویت «خودآگاهی تمدنی» را به بار آورده است. در کنار دیپلماسی کلاسیک که بر منابع سنتی قدرت مانند قدرت اقتصادی، قدرت سیاسی و قدرت نظامی متکی است، امروزه نوع جدیدی از منبع قدرت در سیاست خارجی مورد توجه قرار گرفته است که متاثر از هویت تمدنی است. به عبارتی فرهنگ، هویت و اشتراکات تمدنی مبنایی برای همگرایی کشورها و تامین منافع ملی در عرصه سیاست خارجی محسوب می شود. در حقیقت پیوندهای عمیق فرهنگی و تمدنی می تواند بسترهای همگرایی منطقه ای را فراهم کرده و بدین ترتیب کشورهای یک حوزه تمدنی را به سمت دستیابی به اهداف مشترک رهنمون سازد. دیپلماسی آموزشی به حوزه‌های دیگر دیپلماسی کمک رسان است.
در این راستا تبادل استاد و دانشجو در حوزه علوم مختلف بویژه علوم انسانی ظرفیت خوبی برای همکاری با کشورهای همسایه هستند. کرسی‌های زبان و ادبیات فارسی نیز ظرفیت دیگری برای همکاری می‌تواند باشد. ایران شناسی، تاریخ و باستان‌شناسی از جمله رشته‌هایی است که می‌توانیم دستاوردهای آموزش عالی خود را به کشورهای دوست انتقال دهیم. از جمله اشتراکات گستره ایران فرهنگی می‌توان به تاریخ مشترک، پیوندهای دینی و وجود لغات مشترک در زبان اشاره کرد. همچنین پیشینه و فرهنگ ملت‌ها را می‌توان از طریق دانشمندان و شعرا، مظاهر ملی، آداب و رسوم، زبان و ادبیات این کشورها مورد بررسی و توجه قرار داد.
خلاصه آنکه تحصیل، تبادلات علمی و قرارهای آکادمیک با توجه به زمینه‌های مشترک فرهنگی از سهولت و ظرفیت‌های بالاتری برخوردار می‌باشد، لذا انتخاب جمهوری اسلامی ایران برای تحصیل، توسط دانشجویان بین‌الملل این آبشخور فرهنگی، از مزایای فراوان برخوردار است.
ایران فرهنگی ازجمله حوزه های اصلی فرهنگی ـ تمدنی در جغرافیای هویتی امروز است که همواره مورد توجه پژوهشگران و اندیشمندان بوده است. میراث فرهنگی ـ تمدنی که به واسطه عناصر و مؤلفههای مشترک زبانی، فرهنگی، و اجتماعی پدید آمده است، حاصل تجربه تاریخی طولانی‌ای است که با پیوند دادن معرفت و هویت «خودآگاهی تمدنی» را به بار آورده است. در کنار دیپلماسی کلاسیک که بر منابع سنتی قدرت مانند قدرت اقتصادی، قدرت سیاسی و قدرت نظامی متکی است، امروزه نوع جدیدی از منبع قدرت در سیاست خارجی مورد توجه قرار گرفته است که متاثر از هویت تمدنی است. به عبارتی فرهنگ، هویت و اشتراکات تمدنی مبنایی برای همگرایی کشورها و تامین منافع ملی در عرصه سیاست خارجی محسوب می شود. در حقیقت پیوندهای عمیق فرهنگی و تمدنی می تواند بسترهای همگرایی منطقه ای را فراهم کرده و بدین ترتیب کشورهای یک حوزه تمدنی را به سمت دستیابی به اهداف مشترک رهنمون سازد. دیپلماسی آموزشی به حوزه‌های دیگر دیپلماسی کمک رسان است.
در این راستا تبادل استاد و دانشجو در حوزه علوم مختلف بویژه علوم انسانی ظرفیت خوبی برای همکاری با کشورهای همسایه هستند. کرسی‌های زبان و ادبیات فارسی نیز ظرفیت دیگری برای همکاری می‌تواند باشد. ایران شناسی، تاریخ و باستان‌شناسی از جمله رشته‌هایی است که می‌توانیم دستاوردهای آموزش عالی خود را به کشورهای دوست انتقال دهیم. از جمله اشتراکات گستره ایران فرهنگی می‌توان به تاریخ مشترک، پیوندهای دینی و وجود لغات مشترک در زبان اشاره کرد. همچنین پیشینه و فرهنگ ملت‌ها را می‌توان از طریق دانشمندان و شعرا، مظاهر ملی، آداب و رسوم، زبان و ادبیات این کشورها مورد بررسی و توجه قرار داد.
خلاصه آنکه تحصیل، تبادلات علمی و قرارهای آکادمیک با توجه به زمینه‌های مشترک فرهنگی از سهولت و ظرفیت‌های بالاتری برخوردار می‌باشد، لذا انتخاب جمهوری اسلامی ایران برای تحصیل، توسط دانشجویان بین‌الملل این آبشخور فرهنگی، از مزایای فراوان برخوردار است.
دفعات مشاهده: 334 بار |
دفعات چاپ: 24 بار |
دفعات ارسال به دیگران: 0 بار |
0 نظر